ผมเพิ่งกลับจากจังหวัดประจวบฯ มาครับ
ปรกติเวลาไปเที่ยวเราจะนึกถึงแต่หัวหิน ปีนี้
ออฟฟิศผมไปเที่ยวบางสะพาน หาดบ้าน
กรูดที่อยู่เกือบสุดจังหวัดเกือบถึงชุมพรซึ่ง
ไกลมากครับ เพราะเจอรถติดกับถนนไม่ดี
หน่อยเราก็ต้องใช้เวลาถึงหกชั่วโมงน่ะครับ
ผม ผมมีความรู้น้อยมากครับกลับที่เที่ยวแถว
นี้แต่พอได้มาก็งงพอควรกับที่เที่ยวที่มีไม่
น้อยและดีๆ ทั้งนั้นไม่ว่าจะเป็นพิพิธภัณฑ์
วิทยาศาสตร์ที่หว้ากอ ที่จัดได้ดีกว่าหลาย
แห่งในต่างประเทศ หรือพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำ
ที่มีโลกใต้ทะเลที่สมบูรณ์มาก ตรงบ้านกรูด
จะมีพระใหญ่ชื่อพระพุทธกิติสิริชัยประ
ดิษฐานคู่กับพระมหาธาตุเจดีย์ภักดีประกาศ
ที่เห็นในรูปนี้ ผมว่าที่แถวนี้น่าเที่ยวมากถ้า
ถนนดีๆ ทะเลเหมือนชะอำสมัยก่อนแต่ที่
เที่ยวมากกว่าก็ฝากบอกเพื่อนๆ ให้ไปกันครับ

ปีหน้าผมมีกำหนดการต้องไปนิวซีแลนด์เป็น
ครั้งที่ 3 ครับคราวนี้เพื่อนผมขอร้องให้ช่วย
พาเที่ยวทีซึ่งผมก็หลงใหลในประเทศนี้อยู่
แล้วและที่แปลกพอมาบอกคนที่บ้านเขาก็ไม่
ได้ปฏิเสธอะไร กลับบอกว่าให้ไปทางเส้นทาง
กลาเซียร์ที่แสนสวยงามยกเว้น Pancake
Rock เพราะต้องวนไกลมาก แต่ผมกลับติด
ตาตรึงใจในธรรมชาติของที่นี่มาก ก็กำลัง
ชั่งใจอยู่ครับ หินทรายโดนคลื่นเซาะจนเป็น
ชั้นดูเหมือนขนมชั้นใช้เวลานับล้านๆปี มีให้
ดูสองแห่งในโลกเท่านั้น แนวหินรูปทาง
ประหลาดยิ่งใหญ่อลังการณ์กับคลื่นทะเล
ที่ถาโถมเข้าใส่ดูแล้วเหมือนเราตัวเล็กนิด
เดียวเลยครับ เราต้องวนรถไปสามชั่วโมง
กลับสามชั่วโมงก็ใช้เวลาไปหกชั่วโมงมัน
กินเวลาพอควรเลยเอารูปมาแบ่งกัยดูครับ

ผมพาลูกสาวเข้าร้านตัดผมที่เป็นกิจจะลักษ-
ณะครั้งแรกตอนสามขวบก่อนเข้าโรงเรียน
อนุบาลที่วัฒนา ร้านที่ผมไปตัดเป็นร้านที่
ผมตัดผมประจำนั้นตัดกันตั้งแต่ผมเรัยนอยู่
ปีสามนี่ก็ยี่สิบกว่าปีแล้ว พี่ต้อมที่เป็นเจ้าของ
ร้านก็เอ็นดูลูกสาวผมเห็นเด็กๆ พาสระซอย
เหมือนผู้ใหญ่เลยครับ เจ้าแบมเลยทำตัวเป็น
สาวไปเลย ผมพาไปตัดผมทุกครั้งแบมก็เลย
กลายเป็นไม่มีปัญหาไป เพราะเจ้าแบมรัก
สวยรักงามอยู่แล้ว ถ้าบอกว่าตัดผมแล้วสวย
เธอจะนั่งนิ่งมาก ปรกติพี่เลิกจับกรรไกรไป
แล้วก็ยังมานั่งตัดผมให้ อีกไม่นานก็โตเป็น
สาวแล้วเข้าร้านทำผมตั้งแต่เล็กโตขึ้นคง
ไม่ยอมให้ถ่านรูปแบบนี้แล้ว ก็เลยเอามา
แบ่งกันดูครับ

เมื่อห้าปีก่อนผมมีโอกาสได้ไปเยือนเมืองกัวลา
ลัมเปอร์ เพื่อนบ้านเราที่อยู่ใกล้ๆ กันนี่เองช่วง
นั้นเรากำลังโดนต้มยำกุ้งเล่นงานกันถ้วนหน้า
และผู้นำมาเลเซียที่ชื่อดร.มหาเธร์ ก็ทำให้
เรารู้สึกอิจฉาความเฉียบคมในการฝ่าวิกฤต
ของเพื่อนบ้านเรา แต่อย่างไรเสียผมว่ามาเล
เซียเป็นประเทศที่ไม่มีอะไรเป็นเอกลักษณ์
ทำให้เราซาบซึ้งกับคำว่าวัฒนธรรมประจำ
ชาติว่าจำเป็นแค่ไหน เขาไม่มีหนังสือเขียน
ในเมืองก็มี KL Tower และเจ้าตึกปีโตร
นัสที่สูงที่สุดในโลกทำให้เราเข้าใจว่าไอ้
ของพวกนี้จำเป็นเพียงใดในการสร้างเอก
ลักษณ์มาทดแทนสิ่งที่ขาดไปของคนใน
ชาติ ตัวอักษรมาเลย์ก็ไม่มีใช้ตัวภาษาอัง
กฤษเขียนทับคำอ่านกันเลยครับ ปัญหา
ของการชมตึกสูงคือสภาพอากาศผมถ่าย
ได้มาแค่นี้ก็เอามาแบ่งกันดูครับ

ผมว่าเพื่อนที่มีเจ้าตัวเล็กคงต้องเคยมีโอกาส
ไปเยี่ยมเยือนพิพิธภัณฑ์วิทยาศาสตร์ที่รังสิต
กันมาบ้างแล้ว ผมเคยไปเมื่อสามปีก่อนก็ช่วง
ปี 2544 หล่ะครับตอนนั้นเด็กสองคนนี้คนโต
อายุ 7 ขวบคนเล็กอายุ 4 ขวบ พิพิธภัณฑ์ที่นี่
ของเราจัดได้ดีมากน่ะครับไม่แพ้เมืองนอก
เมืองนาหลายที่ที่ผมเคยไปมา ไม่ว่าจะ Te
Pa Pa ที่นิวซีแลนด์หรือจะที่มิลานของเรา
ไม่แพ้ใครน่ะครับ ใครที่ไม่เคยไปน่าจะพา
เจ้าตัวเล็กไปก็จะดีไม่น้อย ทุ่นทะเลอันนี้ไม่
ได้มีไว้คล้องคอน่ะครับ แต่เด็กน้อยสองคน
ไม่ประสีประสาเอามาเล่นกันผมเห็นดูน่ารัก
ดีก็เลยเอามาแบ่งกันดูครับ

ดูรูปเก่าๆ แล้วคิดถึงความหลังน่ะครับ รูปนี้
ถ่ายเมื่อเจ็ดปีก่อนดูไปก็ไม่นานน่ะครับแต่ช่วง
วัยเด็กนี่พวกเด็กๆ เขาโตกันเร็วครับ บูมอายุ
มากกว่าแบมสามขวบ ตอนถ่ายรูปนี้บูมสาม
ขวบแบมเพิ่ง 6เดือนเองยังเป็นเด็กทารกอยู่
เลย ตอนนี้ก็เริ่มโตๆ กันหมดแล้ว ผมอยู่คอน
โดมาได้สิบปีแล้วจนเคยชินกับความสะดวก
สบายของทำเลที่ล้อมรอบไปด้วยห้างร้าน
และรถไฟฟ้า ตอนนี้ไปซื้อบ้านในซอยสุทธิ
สารอีกก็ยังลังเลอยู่เลยครับว่าจะไปอยู่หรือ
เปล่า เด็กๆ ก็อยู่คอนโดกันไม่เคยอยู่บ้านบน
ดินก็ตื่นเต้นกันใหญ่ เห็นรูปเก่าๆ แล้วก็คิด
ไปเรื่อยเปื่อย เลยเอามาแบ่งกันดูครับ

หลังๆ ผมเห็นมีการโฆษณาเรื่องการท่อง
เที่ยวสิงคโปร์มากซึ่งเป็นหนึ่งในไม่กีประ
เทศที่ผมไม่คิดจะกลับไปเที่ยวอีกเลย (ไป
ทำธุระได้) เพราะเมืองนี้ไม่น่าเที่ยวเลยครับ
เทียบกับบ้านเราไม่ได้เลย ข้าวของก็ไม่ถูก
อาหารการกินก็ไม่อร่อย การเดินทางเราก็มี
รถไฟฟ้าแล้ว และเมืองเล็กๆ แห่งนี้ก็มีเพียง
แค่ความพยายามสรรสร้างสถานที่ท่อง
เที่ยวแนวใหม่ๆ ขึ้นเท่านั้น อันนี้อยู่บ้านเรา
ก็ได้ครับ ยกเว้นเรื่องตลกมากที่การบินไป
สิงคโปร์ในบางช่วงบางโปรแกรมราคาค่า
ตั๋วถูกกว่าบินไปภูเก็ตหรือสมุยเสียอีก สง
สัยสายการบินอื่นจะใช้น้ำมันคนล่ะอย่าง
กับการบินไทยกระมัง ไปสิงคโปร์ต้องไป
เยือนเกาะเซ็นโตซ่าทางเข้ามีมังกรตามรูป
ว่างๆ ก็ไปเดินฆ่าเวลาได้ครับดีกว่าอยู่
ปล่าวๆ

รูปนี้นับเป็นรูปที่ผมชอบมากอีกรูปหนึ่งในระ
ยะหลังๆ ที่ผมถ่ายมาอุตส่าห์เก็บไว้ดูคน
เดียวอยู่นานไม่ได้เอามาแบ่งใครดู ที่ผม
ชอบคือองค์ประกอบของภาพที่ดูแปลกตา
ดี ผมมีกล้องดิจิตอลก็ยิงไปเรื่อย ตอนเย็นใน
ฟลอเร็นซ์ฝนตกและอากาศหนาวเย็นพวก
เรามาซื้อเสบี่ยงกรังในซุปเปอร์มาเก็ตข้าง
สถานีรถไฟ ซึ่งพอถึงหนึ่งทุ่มปุ๊บมันปิดปั๊บ
พวกขาโจ๋วโวยวายขอซื้อของมันไม่สนใจ
ถ้ามีใครไปเปิดเซเว่นสักร้านรับประกัน
รวยเละ ทั้งสามคนในรูปนี้ดูเป็นธรรม
ชาติและอยู่ในตำแหน่งแปลกๆ ดี เวลา
ไปต่างประเทศพวกเราก็เดินเที่ยวกัน
อย่างที่เห็นในภาพนี้หล่ะครับ ภาพนี้
ผมชอบเลยเอามาแบ่งกันดูครับ