นานๆ จะเอารูปตัวเองมาลงกันสักครั้งพอดีได้
ไปเล่นกอล์ฟกับเพื่อนร่วมก๊วนกันมาที่สนาม
กอล์ฟบูรพาซึ่งคงทราบๆ กันดีแล้วว่าเพิ่ง
เปลี่ยนเจ้าของไป ในช่วงปลายปีก่อนที่ผม
ไปมาผมว่าสนามไม่ดีเลยแต่ไปงวดนี้สม-
บูรณ์ขึ้นมาก ไปสนามนี้ถ้าออกชอร์ทกันผม
แนะนำให้ใช้รถกอล์ฟน่ะครับเพราะสนาม
ไม่มีรถรับส่งจากหลุมไกลๆ คราวก่อนผม
เดินกันอ๊วกเลยครับ แต่มางวดนี้เช่ารถก็เลย
พอไหวครับ สนามนี้อยู่เยื้องกับสนามกอล์ฟ
แหลมฉบังซึ่งฝั่งนั้นจะเป็นภูเขาวิวเขาสวย
งามกว่าแต่พอเราตีถึงหลุมนี้หันหลังไปดู
กรีนที่เพิ่งผ่านมาก็เห็นวิวสวยดีผมให้
เพื่อนถ่ายรูป ให้มันบอกว่าดูเท่ห์ดีก็เลย
เอามาฝากกันดูครับ

กิจกรรมวันแม่สมัยผมยังเล็กจำได้ว่าไม่ได้จัด
กันยิ่งใหญ่แพร่หลายมากมายเหมือนทุกวันนี้
ผมจำไม่ได้แล้วว่าเรื่องวันแม่มาจัดกันให้เป็น
กิจจะลักษณะเมื่อไหร่เพราะสมัยกัอนวันที่
12 สิงหาคมก็คือวันเฉลิมพระชนม์พรรษา
พระราชินีอย่างเดียวครับ แต่ตอนนี้ลูกๆ ผม
กำลังโตและรู้เรื่องรู้ราวแล้วก็เลยเข้ากระแส
ต่างๆ ที่สังคมพาไปด้วย ไม่ว่าจะวันเด็ก
วันสงกรานต์ และวันแม่ซึ่งเพิ่งผ่านมาเมื่อ
สองสามวันก่อนนี้เอง ผมก็ต้องออกจากบ้าน
พาลูกไปแสดงคอนเสริต์วันแม่ที่อาคาร
สยามยามาฮ่า ตรงข้ามสนามกีฬาแห่งชาติ
ข้อดีของการเรียนดนตรีที่โรงเรียนสยาม
กลการก็คือสอนให้เด็กกล้าแสดงออกครับ
เห็นแล้วก็อิจฉาแม่สมัยนี้ครับที่มีบรรยา
กาศดีๆ ให้ลูกๆ ได้แสดงออก รูปนี้บูมเล่น
เสร็จแล้วก็ไปเป็นกำลังใจให้แบมครับ
ู

เด็กๆ นี่สบายกว่าผู้ใหญ่น่ะครับ พอปวดฉี่หาที่
เหมาะๆ ก็ทำธุระได้เลย เมื่อห้าปีก่อนบูมเพิ่งจะห้า
ขวบเองยังเป็นเด็กอนุบาลอยู่เลยครับ กำลังน่ารัก
วันนั้นเราไปเที่ยวเขาดินกัน นานๆ ผมจะมีโอกาส
ได้ไปเขาดินยังชอบอยู่เลยครับว่าสวนสัตว์เรามี
สัตว์หลากหลายดี แต่ว่าผมก็ไม่ได้ไปเขาดินมา
ห้าปีแล้วเหมือนกัน เพราะหลังๆ เด็กๆ ได้มีโอ
กาสไปกับโรงเรียนกันเองแล้วพอพวกเราจะไป
กันเด็กก็เบื่อกัน เห็นตอนนี้บูมย่าง 11 ขวบแล้ว
อีกไม่กี่ปีก็โตเป็นหนุ่มพฤติกรรมน่ารักน่าเตะ
แบบนี้คงไม่ได้เห็นอีกแล้วดูรูปแล้วคิดถึงวันเวลา
ดีๆ แบบนี้ก็เลยเอามาแบ่งปันกันดูครับ
ู

เมื่อต้นปี 2546 โลกตกอยู่ภายใต้ความหวาด
ผวาจากโรคซาร์ ที่มาอาละวาดอยู่รอบบ้านเรา
เล่นเอาเศรษฐกิจที่กำลังเงยหัวกลับหัวทิ่มลง
ไปอีกอย่างน่าเป็นห่วงความกลัวและไม่รู้จักเจ้า
โรคนี้ทำให้ทุกคนต้องหาทางป้องกันตัวแบบ
ตัวใครตัวมัน การที่มันมีอาการทั่วไปคล้าย
ไข้หวัดก็สร้างความสับสนให้พวกเราพอควร
แม้ว่าภายหลังจะพบว่าคนส่วนใหญ่ติดโรคนี้
จากการสัมผัส ภาพคนใส่ที่ครอบจมูกตามรูป
มีเห็นทั่วไปคนเลิกเดินทางกันทำเอาสนามบิน
เหงาไปเลยครับ ครอบครัวผมหนีสงกรานต์
ไปนิวซีแลนด์ที่ดอนเมืองก็เจอคนใส่หน้ากาก
นี้กันทั่วหน้า ตัวผมไม่ใส่ครับเพราะใส่กัน
ทุกคนแล้วคงไม่มีเชื้อโรคแพร่มาสู่ผมหรอก
เจ้าเด็กสองคนเห็นเป็นเรื่องสนุกไปความเงียบ
เหงาที่ดอนเมืองทำให้นักเที่ยวแบบ Stand
by อย่างเราเที่ยวสบายขึ้นมากเลยครับภาพ
แบบนี้คงไม่เกิดอีกเลยเอามาแบ่งกันดูครับ
ู

ผมว่ามหานครหลวงของสวนสนุกของโลกต้องอยู่
ที่ Orlando รัฐฟลอริด้า อเมริกาครับ ที่นี่มีสวน
สนุกของดิสนีย์สี่แห่ง สวนน้ำของดิสนีย์อีกสอง
มี Universalle Studio และยังมีซีเวิรลดิ์ ยัง
ไม่นับสวนสนุกสวนน้ำในท้องถิ่นอีกหลายที่ ในดิส
นีย์จะมีบรรยากาศแบบครอบครัว ซึ่งเที่ยวสัก 2ที่
ก็พอแล้ว แต่ถ้าชอบแบบผู้ใหญ่หน่อยต้องที่ยูนิ
เวอร์แซลครับ แปลกตรงผมไม่ประทับใจสวนที่นี่
เท่าไหร่แต่ถ้าถามว่าเครื่องเล่นที่มันส์สุดยอดที่เคย
นั่งมาต้องที่นี่เลยครับ ผมว่าเจ้ารถสไปเดอร์แมน
นี่สนุกที่สุดในโลกเลยครับผมนั่งไปสี่รอบ แต่ถ้า
ถามถึงรถไฟเหาะหล่ะก็ผมว่าหาใครเทียบเจ้า
รถเขียวขบวนนี้ยากครับ ชื่อว่า Hulk ก็เจ้ายักษ์
ขี้โมหาตัวเขียวที่เรารู้จักดีนั่นเอง รูปนี่คือจุด
ปล่อยรถสังเกตุให้ดีจะเห็นว่าพอออกตัวก็ติลังกา
เลยครับ เล่นยิงเราออกมาเหมือนกระสุนปืนก็
มันส์ซิครับรูปดูน่าตื่นเต้นดีเลยเอามาแบ่งกันดู

เวนิซเป็นเมืองหนึ่งในไม่กี่เมืองในโลกที่มีประวัติ
ยาวนานโดยรอดพ้นจากการทำลายจากการขัดแย้ง
ทางการเมืองการทหารและศาสนามาได้หลังจาก
เป็นอิสระจากจักรวรรดิ์ไบเซนไทน์เมื่อพันปีก่อน
ผมก็เพิ่งทราบมาเมื่อคราวไปอิตาลีเที่ยวนี้ว่าเวนิซ
ปกครองตนเองมาตลอดเพิ่งรวมเข้ากับอิตาลีเมื่อ
ปีค.ศ.1866 หรือร้อยกว่าปีมานี่เอง เวนิซทำบุญ
มาไม่น้อยจากเมืองท่าอันยิ่งใหญ่มาเป็นเมืองท่อง
เที่ยวระดับโลกทำให้เมืองนี้เป็นเมืองเศรษฐีครับ
บ้านเมืองสร้างแบบคนมีสตังค์เลยดูงดงามประ
กอบกับห้ามรถราวิ่งมีแต่เรือก็เลยเดินกันเพลิน
รูปนี้ถ่ายที่จตุรัส San Marco ซึ่งจัดเป็นจตุรัส
ที่สวยที่สุดในโลกแห่งหนึ่งซึ่งพระเจ้านโปเลียน
เคยยึดเวนิซและบอกว่าที่นี่เป็นห้องรับแขกที่สวย
ที่สุดในโลก ของแพงกว่าที่อื่นๆ ที่แพงอยู่แล้ว
ห้องน้ำมีจุดเดียว รูปอิตาลียังมีอีกเยอะก็ค่อยๆ
ทยอยลงมาแบ่งกันดูครับ

ผมนั่งดูรูปเก่าๆ แล้วรู้สึกว่าระยะหลังเวลาผ่าน
ไปเร็วเหมือนติดจรวดไอพ่นเลยน่ะครับ รูปแบม
เจ้าลูกคนเล็กผมที่ถ่ายตอนสองขวบ ซึ่งตอนนั้น
เรามีความรู้สึกว่าแบมเป็นเด็กเก็บตัว ไม่ค่อยพูด
ค่อยจากว่าแบมจะพูดก็ปาเข้าไปเกือบสองขวบก็
คือช่วงในรูปมุมบนนั่นแหล่ะครับ และที่สำคัญ
ในเวลาต่อมาแบมกลับพูดไม่ชัดด้วย เวลาแบม
พูดกับเด็กวัยเดียวกันมักจะคุยกันไม่รู้เรื่อง ผม
ใจเย็นครับเพราะตอนเด็กผมก็พูดไม่ชัดจนโต
เหมือนกัน เวลาผ่านไปห้าปีแบมอายุเจ็ดขวบ
แล้วดูเป็นเด็กผู้หญิงขี้งอนและรู้มากเกินวัยและ
ที่สำคํญเด็กพูดไม่ชัดเมื่อหลายปีก่อนตอนนี้พูด
จ้อพูดมาก และชอบร้องเพลงมาก เมื่อเดือน
ก่อนห้องเรียนแบมที่สยามกลการยังจัดมินิ
คอนเสริต์แล้วให้แบมขึ้นไปร้องเพลงบนเวที
ด้วย ผมว่าเราต้องเชื่อว่าเด็กนั้นมีความเก่งทุก
คนครับให้กำลังใจเขาดูแลดีๆ เขาจะแก้ปัญหา
ของเขาได้เอง ดูเด็กเติบโตแล้วเพลินดีเลยเอา
มาแบ่งกันดูครับ