กลับบ้านคุณทักษิณ

ก่อนเดินทาง/ข้อควรรู้

ปลายทางนักท่องเที่ยว กระจกมูราโน่สวยดี กับค่ากินอยู่ที่แสนแพง

วันที่สองในเวนิซ เราเริ่มพูดคำอิตาลีง่ายๆ ได้บ้างเช่น เชา แปลว่าสวัสดี ลาเต้ แปลว่านม
คำเขาน่ารักดีใช้ได้เลยครับ เวนิซเข้ารวมกับอิตาลีในปี ค.ศ.1866 ร้อยกว่าปีมานี่เอง ความ
ที่เป็นดินดอนปากแม่น้ำทำให้น้ำท่วมที่นี่ประจำ คลองในเวนิซจึงเป็นคลองน้ำทะเล ไม่
เหมือนกรุงเทพที่เคยเป็นเวนิซตะวันออก ซึ่งคลองเป็นน้ำจืด Grand Canal เป็นคลอง
ใหญ่ผ่านกลางเมืองและเป็นเส้นทางคมนาคมหลัก โดยมีคลองเล็กคลองน้อยแยกไปตาม
ตรอกย่อยในเมือง เรากิน Breakfast เป็น ขนมปังกับนม ซึ่งเจ้าลูกผมชอบมากสงสัยจะเป็น
ฝรั่งมาก่อน วันนี้เรามีโปรแกรมไปมูราโน่ซึ่งเป็นเกาะเล็กๆ อยู่ใกล้เวนิซ เรานั่งเรือที่ท่าใกล้
โรงแรม เรือวิ่งในคลองย่อยออกสู่ทะเล ซึ่งมีการทำถนนในทะเลไว้ เขาเอาเสาคอนกรีตมาปัก
เรียงเป็นแนวและมีโคมไฟเป็นระยะ ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงเราก็มาถึง Murano ที่เขาบอกว่ามาเวนิซ
ต้องหาเครื่องแก้ว ที่ผลิตเครื่องแก้วก็คือ Murano ซึ่งคงความเป็นอิตาลีบ้านนอกไว้ได้อย่างดี
มีแต่ปูนกับตึกไม่มีสนามหญ้าและขอบฟุตบาท เราลงเรือที่ท่า Museo จะมีร้านเครื่องแก้วเรียง

อยู่ตลอด การทำแก้วที่นี่เริ่มมาตั้งแต่ปีค.ศ. 1291 ที่
ช่างทำเครื่องแก้วโดนย้ายมารวมกันสุมหัวบนเกาะ
เล็กๆ แห่งนี้เพราะว่าชาวบ้านเขากลัวไฟไหม้หน่ะ
ครับ และเขารำคาญควันไฟจากการทำกระจก มูรา
โนจึงกลายเป็นศูนย์กลางของเครื่องแก้วมาตั้งแต่
ศตวรรษที่ 15 จนถึงทุกวันนี้ ผมดูๆ แล้วพวกชุดที่
แพงๆ ราคาจะถูกและสวยงามปราณีตมาก แต่การ
ที่เรายังต้องลุยต่ออีกหลายที่เราจึงซื้อเฉพาะเครื่อง
แก้วเล็กๆ น้อยๆ เราเห็นโบสถ์สวยแปลกตามารู้ที
หลังว่าเป็นที่เที่ยวของที่นี่เหมือนกันเพราะมันก่อ
อิฐโชว์แนวทั้งหลังและใหญ่มาก เราเดินเล่นกันสัก
พักก็นั่งเรือกลับเวนิซกัน

พวกเราแวะกลับที่พักมาเข้าห้องน้ำกันเพราะท่าเรือ
อยู่ใกล้โรงแรมเรา ผมมีเวลาก็ซักเสื้อผ้า เราพักที่
เวนิซหลายวันจึงมีเวลาตากผ้าให้แห้ง บ่ายๆ เรามี
โปรแกรมเดินเล่นกัน อาหารในอิตาลีที่ราคาถูกก็อยู่
ในร้านกาแฟนี่เอง ร้านที่มีขนมปังแซนวิชหรือพิซ
ซ่าขนาดย่อมๆ วางโชว์ในตู้กระจกแต่แปลกอยู่อย่าง
น่ะครับถ้าไม่สั่งน้ำกินเขาไม่ให้นั่งในร้าน ผมงงมาก
เพราะน้ำราคาก็ปรกติ (ของที่นี่) อ้าวสั่งน้ำเพิ่มแล้ว
กินกันสามคนจ่ายไม่ถึง 500บาท เรานั่งเรือไปลงที่
Riato เป็นย่านชอปปิ้งแต่เก่าก่อนของที่นี่สะพาน
Riato จะมีร้านค้าบนสะพาน ของที่ราคาไม่ถูก

หน้ากากเป็นของฝากที่ผมเห็นหลายคนซื้อกันแต่ไม่
ได้กินเงินผม พวกเราไปนั่งในร้านกาแฟแถวมหา
วิทยาลัยของที่นี่ ผมดูๆ ที่อิตาลีหาคนไทยเดินทาง
เที่ยวแบบเราน้อยมาก นานๆ จะเห็นก็พวกนักศึกษา
มากกว่าที่มาเที่ยวกันเอง เรานั่งเรือแวะเที่ยวอีกสอง
สามที่พอเย็นหน่อยเราก็กลับโรงแรมกัน

พวกมือบอนที่เห็นในโรมก็ลามปามมาถึงแถวนี้ด้วย
ผมว่าฝีมือการขีดเขียนเขาดีแต่ผิดที่ผิดทางไป
หน่อย แย่น่ะครับคนมือบอนชอบขีดเขียนมันคิดยัง
ไงก็ไม่รู้น่ะครับตอนมันเขียนหน่ะ